۱۳۸۹ آذر ۱۳, شنبه

کاریکلماتور 206

به حال ابر عقیم اشک می ریزم که تن پوشش خشک تر از رختهای روی بند است.
گویی مجموعه رنگین کمانها در جشن بارور شدن ابر عقیم شرکت کرده بودند.
عمر جاودانه کفاف رسیدن به مقصد آخرت را نمی دهد.
مرگ درحاصل جمع واژسین دم حیات ها می زید.

۲ نظر:

آقای نارگیلیان گفت...

سلام ! این سری خیلی جالب و تر و تازه بودندو منتشکرم. خواندنی بود اون هم اول صبح!

سنجاق قفلی گفت...

جای فروغ خالی
من از شما متشکرم
به خاطر این همه احترام که به شاهپور گذاشتید